|
1950 - 2020 (70 jaar)
-
Naam |
Wilhelmien Verboord |
Roepnaam |
Wilhelmien |
Geboren |
1950 |
Geslacht |
Vrouwelijk |
Overleden |
10 dec 2020 |
Heusden |
- In memoriam Wilhelmien de Jong-Verboord
15 december 2020
www.heusden4you.nl
Heel even stond de aarde stil op donderdag 10 december, toen Wilhelmien de Jong-Verboord kort na het middaguur op 70-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van een kwaadaardige tumor.
Zij zou geen plaats in deze krant krijgen als ze niet zo veel had betekend voor de Heusdense gemeenschap. Weliswaar kent de gemeente Heusden tal van vrijwilligers, betrokken mensen die hun steentje aan onze gemeenschap bijdragen, Wilhelmien, met haar tomeloze inzet voor anderen, mag niet in de anonimiteit verdwijnen.
Natuurlijk, op de eerste plaats was ze de zeer beminde echtgenote van Gerard, de liefdevolle, zorgzame (schoon)moeder en lieve, onmisbare oma. Maar ze was ook de trotse, krachtige en levenslustige vrouw wier levensmotto leek te zijn: Er zijn. Er zijn met alle liefde die in haar was voor iedereen die op haar - en Gerard, want zij waren een onafscheidelijke twee-eenheid - een beroep deed. Tal van mensen in haar omgeving wisten dat en klopten daadwerkelijk bij haar aan, omdat ze wisten dat Wilhelmien niet eens aarzelde, maar direct handelde. Groot organisator, regisseur, meedenker en doener, dat was ze. Wilhelmien was dol op kinderen, hield van mens en dier en die help je waar je dat kunt, vond ze.
Dat deed ze enkele jaren op basisschool Romero in Oud-Heusden en later van 1984 t/m 1991 op t Kompas in Nieuwkuijk, waar ze deel uitmaakte van
de medezeggenschapsraad, uitjes mee organiseerde, schoolzwemmen mede mogelijk maakte en meehielp met Foster Parents geldinzamelingen. Voor de Jeugdnatuurwacht Vlijmen zat ze ruim tien jaar in het bestuur, maar ze leverde ook haar bijdrage aan de uitvoering. Wat genoot ze ervan met alle kinderen op pad te gaan en wat leerde ze daardoor zelf ook veel over alles wat groeit en bloeit. Kennis die ze later ook weer met liefde aan haar kleinkinderen en de neefjes en nichtjes overdroeg.
Ook de Hartstichting kon decennialang op haar rekenen; haar vriendelijke uitstraling heeft er ongetwijfeld aan bijgedragen dat ze haar collectebus steeds goedgevuld kon inleveren.
Natuurlijk mogen de afgelopen vier jaar niet onvermeld blijven: bereidwillig en meedenkend hielp ze belangstellenden in de winkel van Vincentius in Drunen, want ze wist dat elke euro die daar wordt verdiend, wordt besteed aan goede doelen, zoals aan volledig verzorgde vakanties en aan kerstpakketten voor minderbedeelden. Die vakanties regelde ze zelf ook, deels samen met anderen, en dan was niets haar te veel. Het kwam voor dat zij en/of Gerard de vakantiegangers zelf ging wegbrengen. Zelfs hun garage stond geregeld vol met spullen voor het een of andere goede doel: ?Breng maar, wij zorgen ervoor dat het goed terechtkomt.
Wilhelmien was zich ervan bewust dat vrijwilligerswerk niet alleen altruïstisch is; als vrijwilliger krijg je immers veel terug van de mensen voor wie je je inzet. Juist dankzij dat bewustzijn was hoogmoed haar vreemd. Ze genoot zeer van haar activiteiten, ook al overschreed ze daarbij soms ook de grenzen van haar eigen krachten. Ach, zei ze dan, niet erg, binnenkort wordt het wel weer rustiger.
Wilhelmien laat een grote leegte achter, maar bij menigeen blijft ze in de herinnering als de vrouw van de warme uitstraling en de tomeloze inzet voor anderen.
|
Persoon-ID |
I495 |
Verboort Erp |
Laatst gewijzigd op |
9 jan 2021 |
-
|
|
|